Από το κινηματογραφικό αριστούργημα του Bernardo Bertolucci ο κομφορμίστας (1970). Bordare= ας ανοίξουμε (το χορό).
Ίσως η πιο επιτυχημένη μεταφορά λογοτεχνικού έργου• επεκτείνοντας την προβληματική του συγγραφέα (Αλμπέρτο Μοράβια) προς ένα διφορούμενο και λεπτότερο προσωπικό πορτραίτο ενός νέου τυραννισμένου από το αίσθημα της ενοχής και την υπαρξιακή ανία....
Ο Μπερτολούτσι (ποιητής στα νεανικά του χρόνια και αργότερα φιλόλογος) εισάγει τον χορό ως αλληγορία, αλλά κι ως στοιχείο δράσης και εξέλιξης της υπόθεσης, όπως και στη στρατηγική της αράχνης, Novocento (1900) αλλά και στο πολυβραβευμένο Last Emperor. Το ανάλαφρο βήμα του Ζαν Λουί Τρεντινιάν, η παρουσίαση των πρωταγωνιστών μέσα από το άνοιγμα του χορού, η πτώση του ποτηριού, το διαφορετικό χτύπημα της παλάμης και των δακτύλων πάνω στο τραπέζι και το ασφυκτικό κλείσιμο του χορού προοικονομούν τα επελευσόμενα. Η πτώση του ποτηριού προμηνύει το τραγικό τέλος του καθηγητή που εναντιώνεται στο καθεστώς του Μουσσολίνι κι η ανασήκωσή του απλώς για να γίνει περισσότερο αντιληπτή από τον θεατή. Μια συμπύκνωση αδιάπτωτη -στο ίδιο πλάνο- νοητών συμβολισμών που δεν χρειάζονται δεύτερη ανάγνωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου